KÜÇÜK MAHKEME (3)

Arabayı tekrar o sürdü
O büyük alanda bir kaç kez daha tur attık.
Derken sahaya başka bir araba daha girdi.
İki araba için bile o saha yine çok büyüktü
Bir büyük gölde yüzen iki küçük yelkenli gibiydik..
Her bir arabanın yolu ayrıyken
Sabrina birden bire sahanın ortasına döndü
Ve arabayı öteki arabanın arkasından sürdü !
Onu ihtar ettim,
Yolunu değiştirsin istedim
Beni hiç dinlemedi
Ve öndeki arabanın arkasına bindiriverdi.

Olan olmuştu artık
Bir şey diyemedim, onu üzmek istemedim.
Ağladi...ağladı... müthiş korkmuştu !
Diğer arabadan bir adam indi
Sabrina’yı aşağı indirdi.
Korkudan konuşamıyordu bile
O zaman devreye girdim ve şöyle dedim :
"Beyefendi, araba benim, onun ehliyeti de yok, sigortasi da."
Öyle ya, nasıl izin verdimse öyle de korumalıdım.
Benim arabamın önü darmadağın olmuştu
Kırılan parçalar her yana savrulmuştu.
Kağıtlarımı, ehliyetimi istediler, verdim
" Buyrun, hepsi burada " dedim.
Bütün bunlara sebep olan Sabrina
O gün bir çocuk gibi ağlamıştı
Ve her şeyi ödeyeceğine yeminler etmişti.
Ona o gün bile öz Babası gibi kaba davranmadım
Bir tek acıkelime kullanmadım.
Mühim değıl, dedim, olan oldu
Sanki mahfolan ben değildim de oydu.
Diğer arabadakiler yazdılar, çizdiler
Daha sonra arabalarına binip sürdüler.
Onların arabalarına pek bir şey olmamıştı
Biz Sabrina’yla arabamızın başında kalakaldık
Ne yapacağımızı kararlaştıramadık.
Derken bir adam geldi ; sakallı, şişman, efendice
“ Adım Günter, ben her şeyi gördüm ” dedi usluca.
Olayı park ettiği yerden görmüştu
Ve bize yardım etmek için gelmşti
Sabrina’yı onun yanına verdim
Halat almaları için bir yerlere gönderdim.
Geceydi, soğuk ve karanlıktı, tenhaydı her yer
Bir kaç saat içinde halat bulup gelebildiler.
Günter’in arabası küçücüktü,
Benim yaralı koca arbamı
Kilometrelerce çekip bir benzinliğe götürdük.
-O adama minnettarım-
Ertesi gün tekrar geldi
Arabasıyla bizi köşe bucak gezdirdi
Her bir parçayı ayrı bir yerden aldık,
Bir hafta kadar tamiratla uğraştık.
Ödediğim paralar arabamın yeni fiatını buldu
İşte, “ Küçük mahkeme ” diyorum ya, olay buydu.

Ben aylardır bu olayı kapanmış biliyordum
Meğerse arabanın içinde bir kadın hafif yaralanmış
Olay bir kaç gün sonra anlaşılmış ;
Beni mahkemeye vermişler.
İlk defa o gün duydum ve şasırdım
“ Sabrina yaptı ” demek zorunda kaldım.
Arabada olanlarla Sabrina’ya davetiyeler gönderildi
Hapishanede benim yerim zaten belliydi.

Koridora girdiğim zaman, biri kız biri erkek
İki kişinin oturmakta olduklarını gördüm
Yüzleri bana pek yabancı değildi
Derken Sabrina da yanlarına geldi.
Duruşma salonuna önce ben alındım
O gençlerin şahitler olduklarını da o zaman anladım.