Şiirler

önce

sonra

İLHAM

Nasıl başlanır bir şiire
Bomboş hissediyorum kendimi
Bir saat oldu belki
Bakışıyoruz biribirimize
Dizimdeki defterlerimle
Israr etmek falan kar etmiyor
Karımın yaptığı gibi evde
Elektrikli bir süpürgeyle
Emmişler sanki ne varsa belleğimde.

Parça parça esintiler
Gözlerimin önünde beliriyorsa da bazen
Daha ben kalemime sarılmadan
Kaybolyorlar kafamdan.

Şair olmak da nereden geldi aklıma
Ya avcı olmalıydım ya falcı
Onu da yedirebilirsem tabii gururuma.
Kendi kendime "acaba" diyorum
Hepsi de böylemiydiler
Baudelaire ya da öteki şairler,
Bakarken kendi defterlerine
Konuyormuydu ilham melekleri
Hemencecik o
muzlarına...

Benim bahanem hazır
Ne zaman kötu bir şiir yazsam
Kendikendime "zararı yok,
Ben zaten şair değilim" diyorum.
Bir yandan da üzülüyorum
Çünkü doğru değil bu dediğim
Şair olmak biricik dileğim.

Etrafımda, üzerimde, içimde
Gözlerimin buğusunda,
Esen bir rüzgar misali
Hissediyorum yakınımda
Dolaştığını bir şeylerin;
Işık kadar lüzumlu
Hava kadar acil
Acı çekmek kadar pozitif
Hem her şey O
Hem hiç bir şey !

Nasıl yaklaşsam ona
Benimle barışması için?
Bazı bazı
Yüz yüze geldiğimiz oluyor
Ama O, her zaman değilse de
Kaçmak için çabucak
Hep bir yolunu buluyor.

Bazen de kapılar açılıverir sessizce
Ve içeriye birileri
Sızıverir gizlice
Göğsümde bir şeyler kıpırdanır
Öyle ki, tutup beni oracıkta assalar tavana
Hiç direnemeyeceğim gibi geliyor bana.

Ayaklarım buzullarda
Başımda kavak yeli
Zamansız misafirime
Bilmem nasıl hitap etmeli?
Evirip çeviriyorum
Bir sonuca varamıyorum
Onsuz, üst üste koyduğum taşlar
Bir bir yıkılıveriyorlar.
Yaklaşımından
Ve asiliğinden tanıyorum onu
Hep acılı anlarımı seçmesi
Sizce de göstermiyor mu bunu?

Evet, O, hem acımasız, hem bencil!
Doğrusu bu pek de umurumda değil!
Ben isterim ki,O
Mutlu anlarımda da yanımda olsun
Yani çıkardığım zaman
Şöyle herkesin yanında kalemimi
Dizebilmek için bir çırpıda
"The best" şiirlerimi.

Ama yok!
Onun istediği bu değil!
Birileri acı çekmeli
Zevk almalı acıyla boğuşmaktan.
Bazen de bıktırıyor doğrusu
İnsanı insan olmaktan.

Ben istemesem de
Misafiri o hüzünlü anlarımın
Farkında sanki o da
Arayacak başka
Hiç bir dostum olmadığının.

Yeni keşfettiğim şiir için de
Böyle olması daha iyi bence
Resim yaparken
Biliyordum bunu zaten,
Yani İlham'ın kaprisli tutumunu
Ama vazgeçilmez bir dost olduğunu.

                                 Paris, 2001

1.ci sayfaya dönmek için tıklayın