YAĞMUR ALTINDA

Yaĝmurlar durmamıştı henüz,

Daha varmamıştı tanrı göklerdeki yerine

Bakarken büyülenmiş gibi tropikal yağmurların gücüne

Gördüm dehşetle, nasıl çırpındığını gürültülu ve hırçın suların

Tırmanmak için en yüksek yerlerine ormandaki ağaçların.

Yine de çok güzeldi o tapınası derin orman

Asılı bir tabloda gibi kendimi suların içinde gördüğüm an

Ayaklarım yerde gibiydi ve başım suların metrelerce altında

ışıklar dalga dalga kaçıyordu her yanımdan

Ve her yerden gölgeler düşüyordu önüme beklenmedik yönlerden,
Bazen dimdik, uzun cisimler, ipler gibi, mızraklar gibi,

Sivri uçlu, gümüş saplı, gölgeleri işıktan;

Çoğalıyordu mızraklar çekilen suların üzerinde

Ve sanki büyüyle yeşeriyordu her biri,

Koca gövdeli aĝaçların görkemli diplerinde.

Kadınlı erkekli guruplarla selamlaştık

Ölmüş kaplanlar taşıyorlardı sırtlarında

Küçük, kara bir kızla göz göze geldik bir an

Güleç yüzlü, masumca, yaklaştı yanıma arkadaşlarından ayrılarak

Ve bir demet menekşe verdi elime manali bir de göz kırparak;

"Dikkat et" der gibiydi sanki bana, anladığım kadarıyla

Bir kamyonun arkasında gidiyordum yanımda başkalarıyla.

Küçük kız uzaklaşırken yanımdan yetişmek için diğerlerine

Sarıldım yetim bir çocuk gibi sevinerek yanımdaki sevgilime.

Ve "zavallılar!" dedim hüzünle bakarak arkalarından;

Zavallilar! Ayakları çıplak, başları çıplak zenciler

Yol boyunca bizden hep ekmek dilendiler!

Neden sonra soğuk bir şey sezdim yanıbaşımda

Dipdiri yatıyordu!

Demirden daha soğuk, yılandan daha ürkütücü

Korku sardı içimi, uzaklaştım hemen o sevgilim dediğimden

Ama çok geçti artık, çok geçti kamyondan atlamak için,

Hatta sularda boğulmak için bile çok geçti!

Nasıl geldiyse sular öyle de hızla çekildiler ormandan

Diz boyu bir çamur tabakası bırakarak arkalarından...

O masum yüzlü zenci kızı düşündüm, ne demek istemişti

Yoksa o, sevgilimin bir yılan olduğunu mu sezmişti?

Birden bire bir kuyruk vuruşuyla boşluĝa fırlatıldım

Dibi görünmeyen bir uçuruma atıldım!

Ne bir kaya vardı çarpılarak parçalanacak

Ne bir dal tutunup kurtulmak için;

O yılan kadın hala arkamdan haykırıyordu

Bir tek onun gürlemesi çığlıklarımı bastırıyordu.

Uzaklaştıkça her şeyden, engelsiz
Ve duyarak yankılarını kendi sesimin

Çıkardım keyfini, ilk defa o gün korkuyla titremenin!

Ne bir çakal vardı görünürlerde,
Ne bir insan bakınca sonsuz boşluklara

Haykırdım oracıkta gürleyerek
Aşık olduğumu o billur uçurumlara...

                              (Viyana P.Hapishanesi)
            

1.ci sayfaya dönmek için tıklayın